Guzki krwawnicze odbytu (inaczej: hemoroidy) to podstawowy objaw choroby hemoroidalnej. Uważa się, że jest ona w dzisiejszych czasach najbardziej rozpowszechnioną chorobą proktologiczną. Etiopatogeneza jest wieloczynnikowa i nie do końca poznana, choć wykazano, że spory wpływ na jej wystąpienie mają nieprawidłowe nawyki i styl życia. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się lekarz proktolog, nierzadko we współpracy z fizjoterapeutą uroginekologicznym.
Spis treści
Guzki krwawnicze odbytu – przyczyny
Przyczyny występowania choroby hemoroidalnej są wieloczynnikowe, choć udowodniono, że największe znaczenie mają:
- przerost lub wzmożone napięcie mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu;
- nadmierne poszerzenie połączeń tętniczo żylnych w tkance hemoroidalnej;
- postępujące wraz z wiekiem pogorszenie jakości i osłabienie tkanki łącznej mocującej hemoroidy do podłoża.
Najistotniejszymi czynnikami ryzyka guzków krwawniczych odbytu są:
- częste zaparcia, zarówno w przebiegu ciężkostrawnej i niezdrowej diety, jak i chorób układu pokarmowego, takich jak alergia pokarmowa, celiakia, choroba Leśniewskiego-Crohna;
- częste biegunki oraz stosowanie środków przeczyszczających;
- siedzący tryb życia, brak aktywności fizycznej na co dzień;
- błędna technika wykonywania ćwiczeń siłowych, z nadmiernym wykorzystaniem tłoczni brzusznej;
- praca w pozycji kucającej;
- choroby przewlekłe przebiegające z kaszlem takie jak np. astma oskrzelowa czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP);
- ciąża i poród siłami natury.
Warto zaznaczyć, że typową lokalizacją guzków krwawniczych odbytów wewnętrznych jest lokalizacja lewa boczna, prawa tylna oraz prawa przednia.
Guzki krwawnicze odbytu – rodzaje i objawy
Wyróżniamy cztery stopnie guzków krwawniczych odbytu:
- I – guzki krwawnicze są widoczne w obrębie kanału odbytu w trakcie badania anoskopem. Mogą generować krwawienia po oddaniu stolca, jednak są one nieznaczne;
- II – guzki krwawnicze wychodzą na zewnątrz podczas parcia w toalecie, po czym samoistnie powracają do kanału odbytu po zakończeniu defekacji. Towarzyszy temu świąd, krwawienie oraz znaczny dyskomfort;
- III – guzki krwawnicze wychodzą na zewnątrz podczas parcia, jednak nie powracają do światła odbytu po zakończeniu defekacji. Należy odprowadzać je ręcznie. Wiąże się z tym ból, krwawienie, świąd, nadmierne wydzielanie śluzu, stan zapalny odbytu;
- IV – guzki krwawnicze znajdują się stale na zewnątrz i nie pozwalają się odprowadzić. Może towarzyszyć temu zakrzepica.
Obraz kliniczny choroby hemoroidalnej jest na tyle charakterystyczny, że rozpoznanie dolegliwości nie stwarza większych problemów klinicznych.
Guzki krwawnicze odbytu – diagnostyka
Podstawą diagnostyki guzków krwawniczych odbytu jest badanie proktologiczne, obejmujące badanie brzucha (bolesność, opory patologiczne, węzły chłonne pachwinowe) oraz odbytu. Na badanie odbytu składają się: oględziny, próba Valsalvy, badanie per rectum, wziernikowanie (anoskopia i rektoskopia). Uzupełniająco wykonać można kolonoskopię i defekografię, badania te nie są jednak niezbędne.
Guzek krwawniczy odbytu – leczenie
W dalszym ciągu złotym standardem leczenia guzków krwawniczych jest leczenie zachowawcze, obejmujące stosowanie diety przeciwzaparciowej, suplementację błonnika, systematyczną aktywność fizyczną oraz unikanie długotrwałego przebywania w toalecie. Podczas siedzenia na toalecie miejsce ma rozluźnienie i opadnięcie dna miednicy. Im dłużej ono trwa, tym bardziej zwiększa ryzyko pogłębiania się choroby hemoroidalnej. Doraźnie można zastosować miejscowe preparaty przeciwzapalne i przeciwbólowe.
Przy hemoroidach I i II stopnia opornych na leczenie zachowawcze stosuje się leczenie instrumentalne, polegające na zniszczeniu hemoroidów poprzez zamknięcie dopływu krwi do guzków. Wywołuje to miejscową martwicę i utworzenie się blizny przytwierdzającej pozostałość hemoroidu do zwieraczy. Popularnym zabiegiem instrumentalnym jest nakładanie gumek na hemoroidy. Przy bardziej zaawansowanych stopniach guzków krwawniczych możliwymi zabiegami są: koagulacja podczerwienią, laseroterapia, terapia prądem o częstotliwości radiowej, hemoroidektomia czy hemoroidopeksja.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Bielecki K., Dziki A., Proktologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000.
Zostaw komentarz