Rumień naczynioruchowy to dość charakterystyczna dolegliwość związana z rozszerzeniem naczyń krwionośnych, np. wskutek schorzeń dermatologicznych, stresu czy silnych emocji. Może mieć więc podłoże zarówno fizjologiczne, jak i patologiczne. Problem ten zawsze warto skonsultować z dermatologiem, aby wykluczyć poważne przyczyny.
Spis treści
Rumień naczynioruchowy – przyczyny
Rumień naczynioruchowy przeważnie jest manifestacją obrzęku naczynioruchowego, który może powstawać zarówno w mechanizmie reakcji alergicznej, jak i niezależnie od niej. W pierwszym przypadku dochodzi do nadmiernej produkcji przeciwciał IgE oraz uwalniania z komórek tucznych dużych ilości histaminy. W konsekwencji tego rozwija się reakcja anafilaktyczna, charakteryzująca się rozszerzeniem łożyska naczyń krwionośnych, czemu towarzyszy spadek ciśnienia tętniczego, ale także obkurczenie drzewa oskrzelowego i zmiany skórne o charakterze pokrzywki z towarzyszącym świądem. Wzrasta przepuszczalność naczyń włosowatych w obrębie błony śluzowej, tkanki podskórnej i skóry, co z kolei powoduje tworzenie się wyraźnie odgraniczonych zmian rumieniowych.
Natomiast niealergiczny rumień naczynioruchowy może przybrać formę lub dziedziczną. W pierwszym przypadku może zostać zainicjowany przez:
- niektóre leki;
- silne emocje (stres, ekscytacja);
- swoiste przeciwciała (choroby tkanki łącznej, procesy nowotworowe);
- czynniki fizyczne (skrajne temperatury, wibracja, promieniowanie UV).
Rzadziej ma charakter idiopatyczny – nie wiadomo, dlaczego się pojawia.
Dość poważnym problemem medycznym jest wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy, w przebiegu którego również może pojawić się rumień naczynioruchowy. To rzadka choroba genetyczna występująca rzadziej niż u 5 na 10 tys. przypadków. Wynika z niedoboru inhibitora składowej C1 dopełniacza (C1-INH), a więc białka spełniającego kilka istotnych funkcji metabolicznych. Dokładne przyczyny obrzęku naczynioruchowego wrodzonego nie zostały poznane. Jest on o tyle groźny, że w jego przebiegu może dojść do wystąpienia obrzęku dróg oddechowych, co jest bezpośrednim zagrożeniem życia.
Rumień naczynioruchowy – objawy
Rumień naczynioruchowy objawia się jako czerwone, duże plamy na powierzchni skóry, zwykle na twarzy, szyi i dekolcie, jednak mogą umiejscawiać się w dowolnym miejscu na ciele. Może temu towarzyszyć subiektywne uczucie napadu gorąca, co wiąże się z miejscowym wzrostem przepływu krwi. Jeśli jednak rumień naczynioruchowy ma podłoże alergiczne, jednocześnie pojawić się mogą objawy typowe dla alergii:
- pokrzywka i wysypka skórna;
- świąd skóry;
- pieczenie skóry i uczucie mrowienia;
- objawy ogólnoustrojowe, np. pogorszenie samopoczucia, katar sienny.
Rumień naczynioruchowy jest bardziej widoczny w przypadku osób z jasną karnacją. Obraz kliniczny obrzęku wrodzonego naczynioruchowego jest bardziej rozszerzony. Poza wyżej opisanym rumieniem występują obrzęki kończyn dolnych, bóle brzucha, trudności w oddychaniu, uczucie ściskania klatki piersiowej i wiele innych.
Diagnostyka rumienia naczynioruchowego
Rozpoznaniem rumienia naczynioruchowego i analizą jego możliwych przyczyn zajmuje się najczęściej lekarz dermatolog we współpracy z alergologiem i lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej. Przeważnie diagnoza ustalana jest na podstawie występujących objawów i wywiadu zdrowotnego, choć uzupełniająco warto wykonać testy alergiczne skórne, morfologię krwi oraz badanie hormonów.
Rumień naczynioruchowy – leczenie
Aby wdrożyć właściwe leczenie, należy ustalić typ rumienia naczynioruchowego. Jeśli ma podłoże alergiczne, pacjentowi przepisuje się odpowiednie leki przeciwhistaminowe i zaleca unikanie rozpoznanego w procesie diagnostycznym alergenu. Jeżeli to możliwe, pacjent może zdecydować się na terapię odczulającą. Jeśli natomiast rumień naczynioruchowy nie wynika z alergii, przeważnie nie wdraża się żadnego leczenia, ponieważ stanowi głównie defekt estetyczny. Pomocne mogą być profesjonalne zabiegi z zakresu laseroterapii oraz stosowanie makijażu kryjącego te zmiany.
Wrodzony rumień naczynioruchowy zawsze wymaga profesjonalnego leczenia. Jego podstawą jest stosowanie C1 inhibitorów składowej dopełniacza i antagonistów receptora bradykininy. Leki przepisuje lekarz po dokładnym przebadaniu pacjenta.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Koton-Czarnecka M., Dziedziczny obrzęk naczynioruchowy, Kurier Medyczny, 2/2021.
- Adamski J., Kański A., Weigl W., Wierzejski W., Obrzęk naczynioruchowy jako problem kliniczny w anestezjologii i intensywnej terapii, Anestezjologia i Ratownictwo 2012; 6: 188-193.
Zostaw komentarz