Głuchota

Głuchota (inaczej: niedosłuch) odnosi się do całkowitej utraty zdolności słyszenia. Taka osoba nie jest w stanie nic usłyszeć, nawet jeśli dane dźwięki zostały wzmocnione. Może to być problem zarówno wrodzony, jak i nabyty, a diagnostyką i leczeniem zajmuje się otorynolaryngolog. Brak możliwości korzystania z narządu słuchu w dużym stopniu pogarsza jakość życia codziennego i wpływa negatywnie na zdrowie ogólne.

Przyczyny głuchoty

Głuchota może być problemem genetycznym. Gen głuchoty przeważnie jest dziedziczony autosomalnie recesywnie (95% przypadków), rzadziej dominujący (5% przypadków). Jeśli natomiast nie ma charakteru genetycznego, za możliwe przyczyny głuchoty uznaje się:

• przyjmowanie niektórych leków, np. gentamycyny (jako skutek uboczny);
• konflikt serologiczny;
• narażenie na silny hałas np. w miejscu pracy lub po kataklizmie;
• ekspozycję na substancje ototoksyczne;
• odrę;
• uraz głowy;
• udar mózgu;
• uszkodzenie ucha wewnętrznego, np. w przebiegu infekcji lub urazu mechanicznego;
• zapalenie opon mózgowych.

Nagła głuchota (jeśli wcześniej nie było problemów ze słuchem) bardzo często wskazuje na upośledzenie czynności układu nerwowego. Dlatego w pierwszej kolejności sprawdza się struktury nerwowe unerwiające narząd słuchu. Warto wyszczególnić rodzaje głuchoty, jako że podział ten został stworzony po części w oparciu o przyczyny problemu. W medycynie wyróżnia się:

• głuchotę przewodzeniową – upośledzeniu ulega przewodzenie słuchu drogą powietrzną lub kostną, przeważnie wskutek infekcji, urazów mechanicznych i wskutek przyjmowania leków. Ubytek słuchu sięga do 60 dB;
• głuchotę odbiorczą – uszkodzenie lokalizuje się w uchu wewnętrznym. Przyczyną może być przebyta różyczka, a ubytek słuchu jest głęboki;
• głuchotę mieszaną – ubytki pojawiają się zarówno w przewodzeniu, jak i w odbiorze;
• głuchotę centralną – wskutek uszkodzenia ośrodków mózgowych.

Należy zaznaczyć, że inny, istotny medycznie podział wymienia także głuchotę prelingwalną (przed nauczeniem się mowy), głuchotę interlingwalną (gdy głuchota rozwinęła się między 2-3 rokiem życia) oraz głuchotę postlingwalną (głuchota wystąpiła po opanowaniu języka).

Objawy głuchoty

Klasyfikacja uszkodzeń słuchu prezentuje się następująco:

• ubytek słuchu do 20 dB – stan ten zalicza się do normy;
• lekki stopień – ubytek słuchu 20-40 dB;
• umiarkowany stopień – ubytek słuchu 40-70 dB;
• znaczny stopień – ubytek słuchu 70-90 dB;
• głęboki stopień – ubytek słuchu powyżej 90 dB;
• całkowita głuchota – ubytek słuchu powyżej 120 dB.

Głuchota objawia się jako brak możliwości słyszenia czegokolwiek – rozmowy osób stojących obok, dźwięku silnika samochodu, muzyki z głośników czy odgłosu zwierząt. Osoba dotknięta tym problemem żyje w ciszy. Zdarza się to bardzo rzadko, jednak należy zaznaczyć, że pewien odsetek głuchych osób jest w stanie mówić i wydawać z siebie dźwięki. Mowa ta jest przeważnie piskliwa i nie do końca zrozumiała. Jeśli głuchota ma podłoże wrodzone, taka osoba nie posiada zdolności tzw. wewnętrznego myślenia, co oznacza, że nie „słyszy” swoich myśli. W efekcie wykazuje spore trudności z pracą intelektualną, funkcjonuje poniżej swoich możliwości. Głuchota może być sporym zagrożeniem, ponieważ uniemożliwia słyszenie dźwięków ostrzegawczych, np. sygnały karetki, alarmu itd.

Leczenie głuchoty

Jeśli głuchota wynikła z infekcji lub stanów zapalnych, można ją cofnąć przy zastosowaniu odpowiedniej terapii. W wielu przypadkach nie ma jednak możliwości zlikwidowania choroby podstawowej lub cofnięcia patologicznych zmian. Także w przypadkach głuchoty wrodzonej nie można przywrócić dziecku słuchu. Służy do porozumiewania się bez używania narządu słuchu, zazwyczaj przez same osoby głuche lub osoby słyszące z osobami głuchymi. Do komunikacji wykorzystuje się szereg ruchów rękami i palcami, a każdy z nich ma odmienne znaczenie.

W znacznie lepszej sytuacji są pacjenci z głuchotą częściową. W tym przypadku można posiłkować się aparatami słuchowymi, które poprawiają słuch – intensyfikują dźwięki i pozwalają odbierać je w sposób względnie prawidłowy.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Skarżyński H., Skarżyński P., 25 lat leczenia częściowej głuchoty – kroki milowe w światowej nauce, doświadczenia własne, Review of Medical Practice, 1-2/2022.
2. Dunaj M., Głuchy-świat. Głuchota w perspektywie antropologii zaangażowanej, Łódź 2015.
3. Grevers G., Probst R., Iro H., Otorynolaryngologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2019.