Bylica piołun (łac. Artemisia absinthium L.) to gatunek rośliny zielnej popularny w całej Polsce, niekiedy uznawany wręcz za chwast. Powszechnie spotkać ją można przy rowach, w zaroślach i na łąkach. Suszone liście wykorzystuje się jako dodatek do pieczenia mięs i ryb oraz do dań z warzywami strączkowymi. Znajduje zastosowanie również w ziołolecznictwie.
Spis treści
Bylica piołun – charakterystyka
Jest to roślina wieloletnia z rodziny astrowatych o grubym, zdrewniałym kłączu oraz mocnej, rozgałęzionej łodydze sięgającej nawet 2 metrów wysokości. Ma niskie wymagania, praktycznie jedynym jest odpowiednia wilgotność gleby (niska), na której wzrasta, choć obfitsze plony obserwuje się na stanowiskach nasłonecznionych, w porównaniu do tych zacienionych. Kwitnie od czerwca do października, ciesząc oczy drobnymi, jasnożółtymi kwiatkami zebranymi w wiechowate kwiatostany. W praktyce rzadko kto decyduje się na świadomą uprawę tej rośliny. W Polsce znaleźć można ją w wielu miejscach na dziko, a w ogrodach prywatnych uznawana jest przeważnie za chwast i eliminowana.
Bylica piołun – skład
W bylicy piołun znaleźć można wiele cennych związków takich jak:
- flawonoidy;
- karotenoidy (do 0,05%);
- garbniki (nawet do 8%);
- fitosterole;
- składniki mineralne – zwłaszcza potas, miedź i żelazo;
- witaminy – zwłaszcza witamina C;
- żywice;
- olejki eteryczne;
- triterpeny;
- związki gorczyczne – absyntyna, anabsyntyna, artabsyna.
Sprawia to, że bylica piołun od wieków wykorzystywana jest jako roślina lecznicza.
Bylica piołun – właściwości lecznicze
Jako roślina lecznicza bylica piołun stosowana jest w nieżytach przewodu pokarmowego, w tym przy łagodzeniu wzdęć. Pobudza wytwarzanie żółci i soku żołądkowego, dlatego dobrze sprawdzi się przy wszelkich niestrawnościach i po spożyciu ciężkich, obfitych posiłków. Bylica piołun wspomaga wchłanianie składników odżywczych zawartych w posiłku i chroni wątrobę przed nadmiernym stłuszczeniem. Działa antybakteryjnie, przeciwrobaczo, przeciwpierwotniakowo, spazmolitycznie. Ostatnimi czasy wykazano nawet, że może mieć pewne właściwości przeciwnowotworowe. Ponadto pobudza miesiączkowanie, warto więc sięgać po nią przy skąpych menstruacjach. Będzie zielem idealnym na diecie detoksykującej, ponieważ oczyszcza organizm z toksyn.
Można ją wykorzystywać również w formie okładów – wówczas wykorzystuje się świeże, lekko rozgniecione ziele. Pomaga na tzw. zmęczone nogi, jak również łagodzi intensywność zmian wielu skórnych chorób zakaźnych i przewlekłych. Wykazuje bowiem działanie odkażające i przeciwzapalne. Działanie to obserwuje się przede wszystkim przy infekcjach paciorkowcowych, infekcjach gronkowcowych oraz infekcjach drożdżakowych.
Bylica piołun – jak stosować?
Suszone ziele bylicy piołun można zakupić w każdym sklepie zielarskim, a nierzadko również w aptekach czy hipermarketach. 1 łyżkę ziela wystarczy zalać szklanką wrzącej wody, nakryć i pozostawić do zaparzenia na około 15 minut. Tak przyrządzony napar pije się drobnymi łyczkami w ciągu dnia. Z ziela można przygotować również nalewkę (nie podawać ciężarnym, dzieciom i młodzieży do 18. roku życia) lub dodać je do inhalacji czy kąpieli.
Bylica piołun – przeciwwskazania
Picie naparów z bylicy piołun i przyjmowanie jej w formie leków czy suplementów diety jest przeciwwskazane kobietom w ciąży, dzieciom, osobom z zaburzeniami krzepnięcia krwi i skłonnością do krwawień. Przeciwwskazaniami są również wrzody dwunastnicy, hemoroidy, zaawansowane i niewyrównane choroby serca.
Czy bylica piołun jest bezpieczna?
W olejku eterycznym bylicy piołun znaleźć można charakterystyczny i dość kontrowersyjny składnik – tujon. Jest on toksyczny dla człowieka, a jego nadmierne spożycie może wywołać podrażnienie przewodu pokarmowego oraz uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Właśnie dlatego zawsze należy bezwzględnie przestrzegać wszystkich przeciwwskazań i nie zwiększać samodzielnie zaleconego dawkowania. Wówczas stosowanie lecznicze bylicy piołun będzie bezpieczne.
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Błaszczyńska B., Zioła w ogrodzie przydomowym, Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu, Toruń 2014.
- Lamer-Zarawska E., Kowal-Gierczak B., Niedworok J., Fitoterapia i leki roślinne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
Zostaw komentarz