Ćwiczenie Rogersa

Aktualizacja: 22 lipca 2023

Ćwiczenie Rogersa to kluczowy element miokinezyterapii stosowanej w terapii wybranych wad zgryzu, zwłaszcza tyłozgryzu całkowitego. Jest proste w wykonaniu i skuteczne. Pacjenci bez problemu mogą wykonywać je samodzielnie w domu, aby przyspieszać leczenie ortodontyczne. Twórcą ćwiczenia jest ortopeda szczękowy Rogers, stąd pochodzi jego nazwa.

Ćwiczenie Rogersa w miokinezyterapii

Miokinezyterapia to zespół specjalnie opracowanych ćwiczeń, oddziałujących na mięśnie mimiczne i cały narząd żucia. Ich celem jest wspomaganie leczenia lub profilaktyka wystąpienia wad zgryzu. Słusznie uważa się, że równowaga napięcia i siły antagonistycznych mięśni jest warunkiem prawidłowego kształtu i właściwego położenia żuchwy w stosunku do szczęki. Ponadto może ona wzmocnić układ nerwowo-mięśniowy, a nawet poprawić zakres ruchomości w stawach skroniowo-żuchwowych.

Ćwiczenia powinny być wykonywane rytmicznie, systematycznie i najlepiej w tych samych porach dnia, co wpłynie pozytywnie na regularność, a więc i na efekty terapii. Wyróżniamy ćwiczenia bierne i czynne, wśród których popularnością cieszy się ćwiczenie Rogersa. Doborem i nauką wykonywania takich ćwiczeń zajmuje się fizjoterapeuta stomatologiczny.

Ćwiczenie Rogersa – na czym polega?

Ćwiczenie Rogersa ma dość charakterystyczny przebieg. Składa się z kolejnych etapów:

• przyjęcie przez pacjenta pozycji na „baczność”;
• odchylenie głowy i wyprostowanie kończyn górnych do tyłu (wyciągnięcie ich za plecy) z równoczesnym odwróceniem dłoni na zewnątrz;
• maksymalne wysunięcie żuchwy (faza przedłużona);
• powrót do pozycji spoczynkowej.

Ćwiczenie jest dość skomplikowane i wymaga od dziecka dużej dojrzałości psychicznej i motorycznej. Dlatego wstępnie prawidłowej techniki jego wykonywania uczy fizjoterapeuta stomatologiczny. Ćwiczenie Rogersa znajduje największe zastosowanie u młodych pacjentów w wieku szkolnym. Należy wykonywać je 2-3 razy dziennie w 1 serii 4-20 świadomych powtórzeń.

Pozostałe ćwiczenia przy wadach dotylnych

Istnieje wiele modyfikacji ćwiczenia Rogersa, jak również bogate zestawy ćwiczeń, które wspomagają leczenie wad dotylnych. Przykłady:

• nagryzanie górnej wargi przy jednoczesnym wychyleniu siekaczy górnych;
• dmuchanie na chusteczkę, wiatraczek lub inną zabawkę trzymaną nad głową pacjenta, przy przyjmowaniu pozycji stojącej wyprostowanej (bez odchylania głowy czy klatki piersiowej do tyłu);
• maksymalne wysuwanie żuchwy, a następnie utrzymywanie tego napięcia, naciskanie na nią ręką i próba jej cofnięcia (ćwiczenie oporowe).

Ćwiczenia zaleca się wykonywać w wyznaczonych godzinach, najlepiej przed lustrem lub przy kontroli osoby postronnej, aby szybko korygować ewentualne błędy w wykonaniu.

Ćwiczenie Rogersa – wskazania

Ćwiczenie Rogersa zaleca się uzupełniająco w leczeniu wad zgryzu o charakterze dotylnym, do których zaliczamy m.in.:

• tyłozgryz częściowy, całkowity i rzekomy;
• tyłożuchwie czynnościowe i morfologiczne.

Proponowane leczenie powinno być poprzedzone wykonaniem testów czynnościowych. Zwykle ćwiczenie Rogersa towarzyszy leczeniu ortodontycznemu w postaci noszenia stałego aparatu na zęby.

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Ćwirzeń W., Szepietowska M., Miazek-Wagner M., Mioterapia w leczeniu wad ortodontycznych – zasady stosowania, Nowa Stomatologia, 3/2010.
2. Gębska M., Wojciechowska A., Weber-Nowakowska K., Mikołajczyk A., Żyżniewska-Banaszak E., Miokinezyterapia jako forma rehabilitacji w ortopedii szczękowej, Pomeranian Journal of Life Sciences, 3/2015.
3. Karłowska I., Zarys współczesnej ortodoncji. Podręcznik dla studentów i lekarzy dentystów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.