Aktualizacja: 7 maja 2023
Ferrytyna to niezwykle istotne białko odpowiedzialne za tworzenie kompleksów jonów żelaza Fe3+ oraz magazynowanie ich w wątrobie. Dzięki niej żelazo utrzymywane jest w formie bezpiecznej i dobrze dostępnej. Ocenę poziomu ferrytyny często wykonuje się przy podejrzeniu i leczeniu wielu chorób, zwłaszcza anemii, hemochromatozy czy chorób wątroby.
Spis treści
Ferrytyna – charakterystyka
Ferrytynę można znaleźć w komórkach roślin, zwierząt, a nawet bakterii. Jedna cząsteczka składa się z rozpuszczalnego białka (apoferrytyny) oraz wewnętrznej części zawierającej jony żelaza. Część białkowa składa się z 24 łańcuchów zbudowanych z podjednostek lekkich L (kodowanych przez chromosom 19) oraz ciężkich H (kodowanych przez chromosom 11). Tworzą one charakterystyczną, poczwórną helisę. Przez część białkową przebiegają kanały, którymi wnikają atomy żelaza. Szacuje się, że wewnątrz ferrytyny gromadzi się średnio 1000-1500 atomów żelaza (maksymalnie do 4500 atomów). Białkowa część jest niezmienna, podczas gdy na budowę przestrzenną rdzenia ferrytyny mają wpływ warunki środowiskowe.
W organizmie człowieka podjednostka H ferrytyny lokalizuje się głównie w:
- komórkach mięśnia sercowego;
- erytrocytach;
- limfocytach;
- monocytach.
Z kolei podjednostka L ferrytyny występuje głównie w:
- wątrobie;
- śledzionie;
- łożysku.
Ciekawostką jest, że przeciwciała rozpoznające ferrytynę wiążą się z częścią białkową bez względu na to, czy przenosi ona żelazo. W związku z tym podwyższonego stężenia ferrytyny nie należy utożsamiać z nadmiarem żelaza, a w celach diagnostycznych konieczne jest niezależne badanie zarówno stężenia żelaza, jak i ferrytyny.
Ferrytyna – funkcje
Ferrytyna jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania niemal wszystkich organizmów żywych. Jej najważniejszą rolą jest skoncentrowanie żelaza w komórkach do takiego poziomu, który umożliwi ich prawidłowe funkcjonowanie. Dodatkowymi funkcjami są natomiast:
- regulacja w komórkach stężenia metali przejściowych;
- łagodzenie skutków powstawania reaktywnych form tlenu i wnikania do organizmu patogenów chorobotwórczych;
- ochrona genomu.
Uważa się jednak, że dokładne funkcje ferrytyny nie zostały jeszcze poznane.
Ferrytyna – badanie
Poziom ferrytyny w organizmie ocenia się badając surowicę krwi. Na pobranie krwi najlepiej przyjść z samego rana, na czczo. Zaleca się, aby ostatni posiłek został spożyty najpóźniej o godzinie 18:00 dnia poprzedniego. Podstawowym wskazaniem do badania jest podejrzenie anemii lub hemochromatozy, jednak takich wskazań może być znacznie więcej.
Ferrytyna – normy w organizmie człowieka
Prawidłowe stężenia ferrytyny w osoczu wahają się między 15 a 300 ng/ml i są niższe u dzieci oraz kobiet przed menopauzą. Natomiast wyższe stężenia ferrytyny w osoczu obserwuje się u osób z nadwagą i otyłością, a także w przypadku osób regularnie spożywających alkohol. Podwyższone stężenie ferrytyny ze zwiększoną saturacją transferyny występuje w zespołach przeciążenia żelazem, czego konsekwencjami są:
- uszkodzenie wątroby;
- bóle stawów;
- uszkodzenie mięśnia sercowego;
- hipogonadyzm;
- cukrzyca;
- brązowa pigmentacja skóry.
Wśród innych przyczyn podwyższonego poziomu ferrytyny w ustroju należy wymienić:
- alkoholowe zapalenie wątroby;
- przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B i C;
- choroby nowotworowe;
- choroby autoimmunologiczne, w tym RZS, toczeń rumieniowaty układowy;
- choroba Stilla;
- zespół aktywacji makrofagów;
- liczne przetoczenia krwi.
Wysokie stężenia ferrytyny (ponad 1000 ng/ml) bardzo często wiążą się z ciężką chorobą wątroby, zazwyczaj już w stadium marskości wątroby.
Chlorella w bardzo dokładny sposób oczyszcza organizm, pomaga w likwidacji zaparć, wspiera budowanie naturalnej odporności, wspomaga odmładzanie organizm, przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek, poprawia kondycję organizmu, dodaje sił witalnych, …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Krzyżowska K., Eszyk J., Gonciarz M., Ferrytyna – udział w gospodarce żelazem i znaczenie diagnostyczne, Lekarz POZ, 5/2020.
- Zielińska-Dawidziak M., Wykorzystanie ferrytyny roślinnej do wzbogacania żywności w żelazo, Biotechnologia, 4/2009.
Zostaw komentarz