Choroba Ealesa

Aktualizacja: 14 października 2022

Choroba Ealesa to bardzo rzadko diagnozowane, pierwotne idiopatyczne zapalenie naczyń siatkówki oka. Najczęściej rozwija się u chłopców i młodych mężczyzn w wieku 15-30 lat, zwykle symetrycznie. Diagnostyką i leczeniem choroby zajmuje się lekarz okulista, konieczne są przy tym pełne badania okulistyczne. Obraz kliniczny dzieli się natomiast na 3 charakterystyczne etapy.

Choroba Ealesa – przyczyny

Po raz pierwszy chorobę Ealesa opisano w latach 1880-1882, czego dokonał brytyjski okulista Henry Eales. Mimo upływu lat, także współcześnie wciąż nie do końca wiadomo, co wywołuje stan zapalny. Wśród kilku zaproponowanych czynników etiologicznych najpopularniejszymi są gruźlica i nadwrażliwość na tuberkuloproteinę. W trakcie ostatnio przeprowadzonych badań opisano znacznie częstsze występowanie genu MPB64 prątka gruźlicy w preparatach ERM pochodzących od pacjentów z dobrze udokumentowaną chorobą Ealesa w porównaniu z grupą kontrolną.

Inni badacze twierdzą jednak, że to naciek limfocytów T oraz obecność niektórych białkowych czynników wzrostu (np. VEGF), odgrywają kluczową rolę w procesie neowaskularyzacji. Konieczne są dalsze badania celem ustalenia etiopatogenezy choroby Ealesa.

Choroba Ealesa – objawy

Początkowo choroba Ealesa rozwija się całkowicie bezobjawowo, po czym zaczynają stopniowo pojawiać się kolejne objawy w zależności od danej fazy schorzenia. Wyróżniamy je 3:

• stan zapalny – zapalenie okołonaczyniowe obwodowej części siatkówki;
• niedrożność – stwierdzenie braku perfuzji do kapilarów obwodowych okolic siatkówki;
• neowaskularyzacja siatkówki lub tarczy, czego konsekwencją jest zazwyczaj krwawienie do ciała szklistego gałek ocznych.

Pacjenci zgłaszają następujące objawy:

• rozmycie obrazu, niewyraźne widzenie;
• obecność czarnych plamek na polu widzenia, mroczki przed oczami;
• stopniowa utrata wzroku.

Objawy aż w 90% przypadków rozwijają się obustronnie, co jest cechą charakterystyczną choroby Ealesa. Wylew krwi do ciała szklistego może ustąpić samoistnie po około 1-1,5 miesiącu, zwykle jednak tak się nie zdarza. Efektem jest odwarstwienie siatkówki. Znacznie rzadziej nowo powstałe naczynia krwionośne przemieniają się w tkankę glejową. Choć całkowita ślepota w przebiegu omawianej choroby stwierdzana jest rzadko, istnieje ryzyko jej pojawienia się.

Należy także wspomnieć, że w przebiegu choroby Ealesa typowe zjawisko stanowi neowaskularyzacja podplamkowa, opisywana aż w do 84% przypadków. Towarzyszy temu obrzęk plamki żółtej.

Choroba Ealesa – diagnostyka

W diagnostyce choroby Ealesa wykonuje się rutynowo 2 badania:

• USG – pozwalające na określenie obecności i stopnia odwarstwienia siatkówki, a także proliferacji włóknisto-naczyniowych i innych zmian;
• angiografia fluorescenowa – odróżnia chorobę Ealesa od innych schorzeń siatkówki.

Uzupełnieniem jest tradycyjne badanie okulistyczne, obejmujące m.in. ocenę dna oka, pomiar ciśnienia w gałkach ocznych oraz badanie ostrości widzenia.

Choroba Ealesa – leczenie

Podstawą leczenia choroby Ealesa jest farmakoterapia mająca na celu łagodzenie stanów zapalnych. W efekcie przyjmuje się głównie glikokortykosteroidy, które mogą być stosowane także w postaci kropel do oczu. Gdy pojawią się krwiaki nieulegające samoistnemu wchłonięciu, należy usunąć je podczas zabiegu okulistycznego. Z kolei przy braku perfuzji zastosowanie znajduje fotokoagulacja laserowa oraz kriokoagulacja obwodu siatkówki.

Przebieg choroby należy monitorować za pomocą regularnych wizyt u okulisty co 3-6 miesięcy, w zależności od tempa rozwoju zmian. Każdy krwotok wymaga natychmiastowej konsultacji w związku z ryzykiem odwarstwienia siatkówki i ślepoty. Wczesne i odpowiednio dobrane leczenie umożliwia uzyskanie zadowalających wyników oraz ułatwia zapobieganie powstawaniu trudnych do leczenia powikłań ze strony narządu wzroku.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Biswas J., Karingattil K., Naryanasamy A., Kulandai L., Madhavan H., Choroba Ealesa – obecne poglądy na diagnostykę i leczenie, Okulistyka po Dyplomie, 4/2013.
2. Rękas M., Hautz W., Patologia narządu wzroku i guzy wewnątrzgałkowe, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2022.