Histoplazmoza

Aktualizacja: 9 maja 2022

Histoplazmoza (choroba Darlinga) to schorzenie wywoływane przez grzyby bytujące w ciele żywiciela, zwykle zwierząt. Choć ten patogenny grzyb może występować na całym świecie, w największych ilościach znajduje się na terenach Ameryki. Histoplazmozę diagnozuje się rzadko, zwykle u osób podróżujących do zagrożonych krajów w celach trekkingowych bądź speleologicznych.

Histoplazmoza – przyczyny

Histoplazmozę wywołują grzyby Histoplasma capsulatum. Rosną one w glebie i materiałach skażonych odchodami zwierząt, głównie nietoperzy i ptaków. Gdy gleba lub materiały zostaną poruszone, zarodniki grzybów uwalniają się do powietrza. Ich wdychanie powoduje infekcję. Nie jest więc konieczne dotykanie grzybów. Histoplazmoza nie przenosi się z osoby chorej na osobę zdrową, nie zaliczamy jej więc do chorób zaraźliwych.

Histoplazmoza – objawy

Objawy choroby mogą być różne i dotyczyć całego organizmu, jednak najczęściej dotyczą układu oddechowego. Większość przypadków przebiega bezobjawowo, a objawy pojawiają się na ogół u osób z obniżoną odpornością, przyjmujących leki immunosupresyjne lub mających kontakt z dużą ilością grzyba. Jeśli objawy się pojawiają, ma to miejsce między 3 a 17 dniem zakażenia. Zwykle są to złe samopoczucie, dolegliwości bólowe w klatce piersiowej oraz suchy kaszel. Nierzadko towarzyszą temu objawy grypopodobne:

• gorączka;
• ogólne rozbicie;
• dreszcze;
• ból brzucha;
• bóle mięśniowe;
• osłabienie.

Nieco rzadziej pojawiają się objawy skórne o charakterze owrzodzeń i rumieni. Choroba może przybrać postać przewlekłą, a wówczas kaszel utrzymuje się nawet ponad 3 miesiące. Nie należy mylić histoplazmozy z gruźlicą, która daje bardzo zbliżone objawy, także na RTG. Kolejną formą histoplazmozy jest postać rozsiana, która dotyczy pacjentów z nowotworami lub AIDS. Bywa śmiertelna, dlatego jak najwcześniej należy podjąć leczenie. Nieco rzadziej spotykamy histoplazmozę oczną, która (bagatelizowana) może doprowadzić do utraty wzroku.

Diagnostyka histoplazmozy

Rozpoznanie tej choroby na podstawie samego wywiadu nie jest możliwe. Sygnałem ostrzegawczym powinna być podróż do obcych krajów wskazana przez pacjenta w wywiadzie. Może to sugerować choroby egzotyczne lub zakażenia. Celem potwierdzenia histoplazmozy konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych, zwykle z moczu lub z krwi. Dodatkowo warto wykonać badania obrazowe, np. RTG klatki piersiowej lub USG jamy brzusznej.

Leczenie histoplazmozy

Jeśli choroba przebiega u osób ogólnie zdrowych i z silnym układem immunologicznym, nie stanowi żadnego zagrożenia. W miarę upływu czasu nastąpi jej samoograniczenie, bez pozostawienia powikłań. Nie wymaga się nawet żadnego leczenia, poza regularnym monitorowaniem stanu zdrowia. Dopuszcza się leczenie objawowe w celu zwiększenia komfortu codziennego.

Przypadki o cięższym przebiegu oraz dotyczące osób przewlekle chorych czy z osłabioną odpornością wymagają szybkiej interwencji medycznej. Konieczne jest bowiem podanie leków przeciwgrzybiczych, a cała terapia może trwać nawet do roku czasu. U 50% pacjentów obserwuje się nawrót choroby w przyszłości, co skłania do stałego monitorowania ich stanu zdrowia. Znacznie lepiej jest unikać ewentualnej ekspozycji na grzyby niż leczyć histoplazmozę. Podczas podróży należy więc zadbać o wysoką higienę osobistą oraz unikanie przebywania w siedliskach zwierząt, zwłaszcza ptactwa i nietoperzy.

Odsetek zgonów u osób leczonych wynosi do 25%, natomiast u osób nieleczonych aż 80%. Rokowania są dobre, o ile leczenie zostanie podjęte wcześnie. Przedstawione procenty dotyczą przede wszystkim osób z osłabioną odpornością.

Probiotyki
Probiotyki od bioalgi zawierają aż 150 milionów wyselekcjonowanych, naturalnych i żywych szczepów bakterii. Uzupełniają dietę w składniki probiotyczne i roślinne takie jak Lactobacillus Sporogenesis (Bacillus Coagulans), Lactobacillus Acidophilus, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Widomska-Czekajska T., Górajek-Jóźwik J., Encyklopedia dla pielęgniarek i położnych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
2. Dzierżanowska D., Zakażenia grzybicze – wybrane zagadnienia, Wydawnictwo Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2006.