Ginekomastia

Aktualizacja: 13 czerwca 2022

Ginekomastia to patologiczne powiększenie piersi u mężczyzn, niemające pochodzenia nowotworowego. Gruczoły piersiowe u mężczyzn mają charakter szczątkowy – brak rozwiniętej tkanki podścieliska sprawia, że nie są one wyczuwalne pod palcami. Rozrost przewodów mlecznych i podścieliska u dorosłych mężczyzn nie zawsze ma jednak podłoże patologiczne.

Przyczyny ginekomastii

Ginekomastia u mężczyzn może wynikać z następujących przyczyn:

• otyłość;
• nadczynność tarczycy;
• przewlekła niewydolność nerek;
• nadwrażliwość gruczołów piersiowych na estrogeny;
• marskość wątroby;
• przyjmowanie niektórych leków, np. diuretyków.

Może być także wynikiem zwiększonego stężenia wolnego (aktywnego biologicznie) estradiolu w stosunku do wolnego testosteronu we krwi. To z kolei stanowi częsty rezultat:

• zwiększonej biosyntezy estrogenów (np. w niektórych guzach nadnerczy);
• zmniejszonej biosyntezy androgenów (np. w hipogonadyzmie);
• zwiększonej biosyntezy SHBG w wątrobie;
• spowolnionego metabolizmu estrogenów i androgenów.

Zawsze należy szukać podłoża hormonalnego. Przykładowo, w przebiegu otyłości zauważa się lokalnie zwiększoną aktywność aromatazy, enzymu przekształcającego testosteron do estradiolu. Ciekawostką jest, że na wystąpienie ginekomastii wpływ mają czynniki związane ze stylem życia. Udowodniono, że częste picie piwa może wpływać na jej rozwój.

Ginekomastia fizjologiczna

Ginekomastia fizjologiczna, czyli przejściowa, może wystąpić u chłopców podczas dojrzewania. Przyczyną jest zwiększenie stosunku wolnego estradiolu do testosteronu w osoczu. Zjawisko samoistnie zanika, zazwyczaj już w ciągu kilku miesięcy. Jeśli chłopiec posiada zbyt duży poziom tkanki tłuszczowej, powiększenie piersi może jednak się utrwalić. Ginekomastia idiopatyczna występuje u mniej niż 40% zdrowych, młodych mężczyzn.

Jak wygląda ginekomastia?

Obraz kliniczny ginekomastii obejmuje nagłe powiększenie gruczołów sutkowych po jednej lub obu stronach. Może mu towarzyszyć bolesność i uczucie napięcia piersi. Objawy ginekomastii okresu noworodkowego i dojrzewania zwykle znikają samoistnie w ciągu kilku miesięcy. Niemniej jednak rozrost tkanki gruczołowej sutka może się utrwalić, jeśli towarzyszy mu przerost tkanki łącznej i tłuszczowej.

Mimo wszystko nie można mylić pojęcia ginekomastii z lipomastią. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z patologią w obrębie tkanki gruczołowej, natomiast przy lipomastii przyczyną jest nadmiar tkanki tłuszczowej zgromadzonej w okolicach piersi.

Ginekomastia – leczenie

Postępowanie lecznicze zależy od przyczyny ginekomastii oraz oczekiwań pacjenta. Jeśli przyczyną jest choroba ogólnoustrojowa lub układowa oczywiście konieczne jest rozpoczęcie jej leczenia. Przykładowo, przy chorobach tarczycy warto zwrócić uwagę na codzienną dietę i rozpocząć odpowiednią farmakoterapię, w zależności od potrzeb. W przypadku młodych chłopców najlepiej przeczekać ten burzliwy okres dojrzewania, najlepiej wprowadzając do ich życia regularną aktywność fizyczną.

Mężczyźni cierpiący na ginekomastię bez konkretnych przyczyn chorobowych mogą zdecydować się na liposukcję, czyli plastykę piersi. Polega ona głównie na usunięciu nadmiaru tkanki tłuszczowej. Jak już wiemy, ginekomastia wynika z problemów tkanki gruczołowej, a nie tłuszczowej, jest to więc metoda wyłącznie objawowa. Jednak doświadczony lekarz może pozbyć się nadmiaru tkanki gruczołowej za pomocą odpowiednich cięć.

Chlorella w tabletkach z rozerwaną ścianą komórkową
Chlorella posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne nie wpływając przy tym na florę fizjologiczną. Bardzo dokładnie usuwa toksyny z organizmu ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Czajka I., Zgliczyński W., Ginekomastia – patogeneza, rozpoznawanie i leczenie, Endokrynologia Polska, 3/2005.
2. Czajka-Oraniec I., Zgliczyński W., Postępy w rozpoznawaniu i leczeniu ginekomastii, Postępy Nauk Medycznych, 3/2008.
3. Kołłątaj W., Szewczyk L., Ginekomastia w wieku rozwojowym, Endokrynologia Pediatryczna, 4/2004.
4. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Tom I, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.