Uchyłki jelita grubego – leczenie naturalne

Aktualizacja: 17 stycznia 2022

Uchyłki jelita grubego powstają wskutek zagłębienia błony śluzowej jelita w warstwę mięśniową, co skutkuje uwypukleniem błony śluzowej na zewnątrz jelita. Patologia może mieć charakter zarówno wrodzony, jak i nabyty. Uchyłki nabyte jelita grubego stanowią niewielkich rozmiarów przepukliny błony śluzowej, która przechodzi przez błonę mięśniową okrężnicy (są to tak zwane uchyłki rzekome). Natomiast wrodzone są swego rodzaju uwypukleniami ściany jelita i przypominają swoim wyglądem kieszonki. Występują sporadycznie i mają niewielkie znaczenie praktyczne.

Jak powstają uchyłki jelita grubego?

Uchyłki okrężnicy zalicza się do chorób cywilizacyjnych, ponieważ występują głównie w populacji osób zamieszkujących społeczeństwa krajów rozwiniętych, a są prawie nieznane w krajach rozwijających się. Za różnice w ich występowaniu może być odpowiedzialna zawartość włókien roślinnych w pożywieniu (błonnik pokarmowy). Według tej teorii niedostateczna ilość błonnika wiedzie do wzmożonych skurczów okrężnicy, przerostu warstwy mięśniowej okrężnej i w efekcie do wzrostu ciśnienia wewnątrzjelitowego. Powoduje to „wypchnięcie” błony śluzowej jelita na zewnątrz w punktach najmniejszego oporu. Takimi punktami są najczęściej miejsca przechodzenia naczyń krwionośnych przez błonę mięśniową okrężną. Niezwykle istotnym czynnikiem ryzyka jest także brak aktywności fizycznej.

Uchyłki mają zwykle średnicę 5-10 mm i nigdy nie występują w odbytnicy. Ponieważ ich ściana jest utworzona tylko przez błony śluzową i surowiczą, należą do uchyłków rzekomych. Innymi zmianami anatomicznymi są przerost błony mięśniowej okrężnej oraz pogrubienie i skrócenie taśm okrężnicy. Wymienione zmiany rozwijają się najczęściej w esicy ( powyżej 90% przypadków) i rzadziej w bliższych odcinkach okrężnicy.

Objawy uchyłków jelita grubego

Uchyłki jelita grubego najczęściej wykazują bezobjawowy przebieg, w związku z czym są wykrywane przypadkowo podczas innych badań diagnostycznych. Taką bezobjawową postać kliniczną choroby można nazwać uchyłkowatością okrężnicy.

Objawy odnotowuje się jedynie w 20-30% przypadków. Do najczęstszych należą:

• dolegliwości bólowe w lewej, dolnej części brzucha;
• zmiana rytmu wypróżnień;
• zaparcia z towarzyszącymi wzdęciami;
• zaparcia występujące naprzemienne z biegunką.

Można spotkać także objawy sugerujące niedrożność (głównie przemijające zatrzymanie wypróżnień i gazów). Każda objawowa postać choroby nazywa się chorobą uchyłkową okrężnicy. Patologię zawsze należy zróżnicować z nowotworem jelita grubego, infekcjami jelit, stanami zapalnymi oraz chorobą Leśniowskiego-Crohna.

Jak leczyć uchyłki jelita grubego?

Jeśli choroba przebiega bez powikłań, leczenie obejmuje głównie zwiększenie ilości spożywanego błonnika pokarmowego, np. w postaci otrąb. Stosuje się również leki rozkurczowe i przeciwcholinergiczne, choć do dnia dzisiejszego nie udokumentowano ich skuteczności.

Sporadycznie może dojść do rozwoju powikłań, takich jak ostre zapalenie uchyłków, wolna perforacja, ropień śródbrzuszny, niedrożność, przetoki czy krwotoki. Większość z tych powikłań wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Krwotoki z uchyłka ustępują samoistnie u 80% pacjentów. Niemniej jednak w tym zagrażającym życiu powikłaniu podejmuje się próby doraźnego zatamowania krwawienia.

Dieta w uchyłkowatości jelita grubego

Jak wspomniano wcześniej, podstawą leczenia bezobjawowej uchyłkowatości będzie odpowiednia podaż błonnika, najlepiej w postaci warzyw, owoców i produktów pełnoziarnistych. Przy zbyt małej ilości wypijanych płynów, duża podaż błonnika może nasilić występowanie zaparcia, dlatego niezwykle ważne jest także odpowiednie nawodnienie organizmu. Jednocześnie należy unikać spożywania wysoko przetworzonych produktów, zawierających sztuczne barwniki, konserwanty i inne dodatki. Konieczne jest zaprzestanie palenia papierosów, unikanie kofeiny i napojów gazowanych, a także ograniczenie spożywanego alkoholu.

Przy dolegliwościach bólowych oraz innych objawach uchyłkowatości jelita grubego konieczne jest przestrzeganie diety lekkostrawnej i ograniczanie spożycia błonnika w postaci surowej. Osiąga się to np. poprzez przecieranie warzyw i owoców, obieranie ich ze skórki lub gotowanie (i inne obróbki termiczne). W przypadku zaparć skuteczne są fermentowane napoje mleczne oraz probiotyki.

Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Chlorella w bardzo dokładny sposób oczyszcza organizm, pomaga w likwidacji zaparć, wspiera budowanie naturalnej odporności, wspomaga odmładzanie organizm, przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek, poprawia kondycję organizmu, dodaje sił witalnych, …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, tom I, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
2. Tylec-Osóbka E., Wojtuń S., Gil J., Dyrla P., Postępowanie z pacjentem z uchyłkami jelita grubego w zależności od postaci klinicznej choroby, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 9/2013.
3. Korab T., Konturek A., Dieta w uchyłkowatości jelita grubego, Specjalistyczny Szpital Miejski im. Gabriela Narutowicza.