Aktualizacja: 29 sierpnia 2022
Mdłości, zwane również nudnościami, to nieprzyjemne uczucie potrzeby zwymiotowania, czemu towarzyszą objawy ze strony autonomicznego układu nerwowego. Wiążą się przede wszystkim z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi, jednak ich przyczyny mogą być zupełnie inne.
Przyczyny mdłości
Przyczyn mdłości może być wiele, dlatego ich określenie często wymaga dokładnej analizy. Do najczęstszych przyczyn mdłości zalicza się między innymi:
- chorobę lokomocyjną, chorobę morską;
- zatrucie pokarmowe, ciężkostrawny posiłek;
- alergie pokarmowe;
- problemy żołądkowo-jelitowe: choroba refluksowa, zespół jelita drażliwego, celiakia, wrzody żołądka i dwunastnicy, zakażenia żołądkowo-jelitowe;
- udar mózgu;
- urazy głowy;
- ciążę;
- schorzenia dotyczące błędnika;
- brak odpowiedniej ilości snu;
- przejedzenie;
- przegrzanie organizmu, udar słoneczny;
- odwodnienie lub niedożywienie;
- przyjmowanie niektórych leków, chemioterapię;
- przebycie operacji, jako efekt środków znieczulających i usypiających.
Przyczyn może być znacznie więcej. Jak widać, wiele z nich nie wiąże się wyłącznie z żołądkiem czy jelitami, co stanowi powszechne przekonanie wśród wielu ludzi.
Mechanizm powstawania
Za występowanie nudności odpowiada przede wszystkim ośrodek wymiotny zlokalizowany w częściach bocznych układu siatkowatego rdzenia przedłużonego. To właśnie z tego ośrodka impulsacja eferentna poprzez nerw błędny, nerwy przeponowe i nerwy rdzeniowe zaopatrujące mięśnie brzucha dochodzi do żołądka, przepony, jelita cienkiego oraz mięśni brzucha. W efekcie powstają mdłości.
Jak wyglądają mdłości?
Mdłości to dość charakterystyczny objaw. Obejmuje naglącą potrzebę zwymiotowania, choć często epizod mdłości nie kończy się wymiotami. Mdłościom towarzyszą objawy ze strony AUN, takie jak:
- zimne poty;
- ślinotok;
- tachykardia;
- bladość powłok skórnych.
Odruchy wymiotne zaś to rytmiczne i spazmatyczne ruchy przepony oraz mięśni brzucha. Współtowarzyszą nudnościom i często prowadzą do wystąpienia wymiotów. Należy wiedzieć, że wymioty polegają na gwałtownym wyrzuceniu zawartości żołądka przez usta – a przy znacznej objętości także przez nos, i w efekcie stanowią złożony proces odruchów obejmujący skoordynowane działanie przewodu pokarmowego, przepony i mięśni brzucha.
Sposoby na nudności
Gdy wystąpią nudności przede wszystkim należy unikać bodźców zwiększających intensywność tego nieprzyjemnego objawu. W efekcie należy ograniczyć przyjmowanie posiłków, zwłaszcza ciężkostrawnych oraz spożywanie kawy, mocnej herbaty i alkoholu. Warto zaś sięgnąć po odrobinę letniej (ostudzonej) przegotowanej wody lub napary ziołowe, które wypija się przed jedzeniem. Na nudności najlepsze są napary z mięty oraz z dziurawca. Wykazano, że właściwości przeciwwymiotne posiada między innymi imbir.
Należy również unikać nagłych, gwałtownych ruchów. Przy ataku mdłości warto przyjąć wygodną, stabilną pozycję i przeczekać ten okres. Jedną z metod, która może mieć duże znaczenie w leczeniu nudności, jest akupunktura. Doświadczony specjalista wykorzysta obszary na ciele pacjenta w ten sposób, aby za pomocą igieł wpłynąć na odruch wymiotny.
Nie należy jednak pomijać istoty leczenia przyczynowego – to ono jest zawsze najważniejsze i gwarantuje pozbycie się mdłości. W niektórych przypadkach mdłości nie da się uniknąć, np. podczas ciąży. Wówczas warto skupić się na ich łagodzeniu, np. poprzez jogę dla ciężarnych, relaks, odpowiednią dietę czy mało wymagające hobby. W wielu innych przypadkach terapia przyczyny mdłości jest podstawą. Może obejmować np. farmakoterapię, zabieg chirurgiczny (np. wycięcie wyrostka robaczkowego) czy terapię wisceralną.
Krzem organiczny o wysokiej przyswajalności na poziomie aż 85%. Wzmacnia stawy, mięśnie i kości. Poprawia funkcjonowanie układu odpornościowego, przyśpiesza wzrost włosów jak również paznokci ...
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Dąbrowski S., Mędrzycka-Dąbrowska W., Węgielnik J., Basiński A., Zapobieganie i leczenie pooperacyjnych nudności i wymiotów, Anestezjologia i Ratownictwo, 3/2009.
- Leppert W., Woroń J., Nudności i wymioty u chorych na nowotwory – zalecenia postępowania terapeutycznego, Medycyna Paliatywna w Praktyce, 3/2016.
Zostaw komentarz