Niestrawność, znana również pod nazwą dyspepsja, to zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Do najczęstszych objawów tej dolegliwości zalicza się m.in. ból w obrębie brzucha, nudności oraz odbijanie się. Co przyczynia się do rozwoju niestrawności oraz jak przebiega jej leczenie?
Spis treści
Czym jest niestrawność?
Słowo niestrawność pochodzi z języka greckiego i oznacza „złe trawienie”. Termin ten określa również szereg przewlekłych dolegliwości dotyczących przewodu pokarmowego. W związku z tym osoby borykające się z tego rodzaju schorzeniem odczuwają najczęściej uczucie pełności w jamie brzusznej, ból, pieczenie, a także szybkie uczucie sytości.
Wyróżnia się dwa rodzaje niestrawności:
- organiczna
- czynnościowa
1. Niestrawność organiczna.
Niestrawność organiczna powstaje w wyniku choroby refluksowej przełyku, wrzodów żołądka lub dwunastnicy, rzadziej natomiast w przebiegu zapalenia trzustki czy dróg żółciowych, a także nowotworów. Jej rozwój może nastąpić również podczas przyjmowania leków o działaniu przeciwreumatycznym, przeciwzapalnym, a także antybiotyków.
2. Niestrawność czynnościowa.
Przyczyny jej rozwoju nie są do końca znane. W związku z tym bierze się pod uwagę wiele czynników. M.in. niska odporność przewodu pokarmowego na bodźce zewnętrzne, a także niewłaściwa kurczliwość niektórych jego fragmentów.
Inne przyczyny niestrawności
Do pozostałych przyczyn niestrawności można zaliczyć:
- cukrzyca
- choroby tarczycy (nadczynność i niedoczynność)
- spożywanie dużych ilości alkoholu
- choroba Leśniowskiego-Crohna
- zawał serca
Jak zdiagnozować niestrawność?
W tym celu konieczna jest wizyta u lekarza specjalisty. Jej celem jest przeprowadzenie przez gastrologa dokładnego wywiadu z pacjentem, podczas którego lekarz uzyskuje informacje na temat stosowanych leków oraz ewentualnych współistniejących chorób. Ponadto zleca wykonanie badania endoskopowego dotyczącego przełyku, żołądka oraz dwunastnicy.
Inne badanie wykonywane w diagnostyce:
- morfologia krwi
- USG jamy brzusznej
Objawy niestrawności
Objawy niestrawności należą do dość popularnych. Zalicza się do nich m.in:
- nudności
- zgaga
- odbijanie się, co daje przykry posmak w ustach
- wymioty
- problemy z wypróżnianiem (często w postaci biegunki)
- duża ilość gazów
Wyżej wymienione symptomy mogą pojawić się również:
- po przejedzeniu się, szczególnie tłustymi potrawami
- u osób z przewlekłym nieżytem żołądka
- w przebiegu przewlekłych dolegliwości jelit
- w nowotworach przewodu pokarmowego
Leczenie niestrawności
W przypadku niestrawności czynnościowej leczenie stanowi zwykle temat o podłożu wielokierunkowym. Z kolei w organicznej bardzo ważne jest, aby w pierwszym etapie terapii zrezygnować z wszystkich produktów wywołujących wyżej wymienione objawy oraz podjąć odpowiednie leczenie.
Do najważniejszych elementów leczenia niestrawności zalicza się:
- zmiany nawyków żywieniowych i stylu życia – na co dzień należy wystrzegać się jedzenia w pośpiechu oraz przyjmowania pokarmów bez wcześniejszego odpoczynku lub ogrzania się. Dodatkowo poleca się 3-4 posiłki w ciągu dnia gdzie ostatni powinien mieć miejsce na 3 godziny przed snem. Wskazane jest także unikanie potraw tłustych i ciężkostrawnych. W zamian za to należy przejść na posiłki gotowane lub duszone. Z kolei kawę oraz herbatę warto zastąpić ziołowymi naparami (liść mięty, koper włoski, rumianek) oraz obfitą ilością wody. Uwagę należy zwrócić także na żywność wysoce przetworzoną, która szczególnie niebezpieczna jest dla układu pokarmowego.
- terapia farmakologiczna – polega na przyjmowaniu preparatów, które wykazują właściwości ochronne na błonę śluzową żołądka, zatrzymują wydzielanie kwasu solnego, a także charakteryzują się działaniem rozkurczowym.
Preparaty te stanowią jedynie formę leczenia objawowego, a więc takiego, które minimalizuje objawy już występujące, ponieważ jak już wcześniej zaznaczono, prawdziwe przyczyny dyspepsji czynnościowej nie są do końca znane.
Jak zapobiegać powstawaniu niestrawności?
W sytuacji kiedy konkretne przyczyny niestrawności nie są znane, wówczas trudno jest zapobiegać jej w określony sposób. Istotne jest jednak, aby wdrożyć odpowiednie nawyki żywieniowe w codziennej diecie oraz prowadzić zdrowy styl życia.
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Zostaw komentarz